Ләбиб Лерон: «Зәңгәр шәл»не мин карадым кичә...»

«Зәңгәр шәл» – татарны

яшәтүче көч бит ул.

Марсель Сәлимҗанов

Карагыз инде ул «Зәңгәр шәл»гә.

Кемнәребез генә юк анда безнең.

Барысы да үзебезнекеләр...

Туфан Миңнуллин

Марсель Хәкимович әйтте:

– «Зәңгәр шәл»не куйдым,

куячакмын, һәм син дә, Фәрит,

онытма сүзләремне, син дә

куячаксың!

Фәрит Бикчәнтәев

Укыганым, бәлки, аз булгандыр,

Караганым булды әллә ничә...

Онытылып һәм йотылып, кабат,

«Зәңгәр шәл»не мин карадым кичә.

Мин карадым тагын, еллар кичеп,

Кичәгесен газиз татарымның! –

Бер «Зәңгәр шәл» ачып сала гүя –

Бөтен татар җанын, татар моңын!

Кәрим Тинчуринны сагынумы,

Сәйдәшне бу юксынумы әллә?! –

Нинди сере, нинди тылсымы бар,

Ни хикмәт бар шушы «Зәңгәр шәл»дә?

Моның серен белеп булмас кебек,

Утырсаң да озак уйга батып...

Тәүге тапкыр уйналганга инде

Үткән икән гасырга тиң вакыт.

Гасыр кадәр вакыт үткән ләса...

Ә ул исән – яши сәхнәләрдә:

«Зәңгәр шәл»гә сәхнә генә түгел,

Тардыр кебек хәтта сәхрәләр дә!

Заман башка.... Әмма төнге күктә

Шул йолдызлар яна, балкый шул ай...

«Зәңгәр шәл» ул – үксез үткәннәрне

Хәтерләрдә бер яңарту шулай!

Хәтер барда булыр әйтер сүзем,

Әйтер сүзем барда әйтим бүген:

«Гомер буе үксез яшәсә дә,

Театрлы халык – ятим түгел!»

Театрлы... Димәк, аның хәле

Ул кадәрле мөшкел түгел әле...

Театрлы – димәк, уятырлык

Мәрткә киткән халык күңелләрен!

Караңгылык төшмәс күңелләргә,

Безнең төннәр якты булыр һәрчак:

Киләчәккә гел театр белән,

Халык җыры белән бергә барсак!

«Зәңгәр шәл»не мин карадым кичә...

Һәм аңладым кебек татарымны:

Халык белән шыгрым тулы залны

Биләп алган иде... Татар Моңы!