Зиннур Мансуров: «Мәңгелеккә елышу»

И-и, хәзер тәртәгә тибәрлек

хисапсыз төрдәге сәбәп бар.

Колакны бөтенләй тондырып

бетерде күкеле сәгатьләр.

Иртәнчәк йокыдан уянып,

аякка янәдән бас кына, –

һичкемгә буйсынмас минутлар

чүкечтәй суга күк башыңа.

Көннәрнең ашкынып узуы

җандагы кузларны көйрәтә.
Күңелнең түрендә кыбырсып,

тиз-кызу агышлы көй ята.

Вакытның акчадай җитмәве

үзәккә үтәдер тәмамән!..

Ни өчен төшемә кергәли

бернинди сәгатьсез тәү заман?!

Әфсенгә бирелгән шикелле,

чабулап никадәр ел кичәм.

Фанилык каядыр ашыга –

Мәңгелек, мин сиңа елышам.