"Синең җанын миңа күчкән мәллә..."

Синең җанын миңа күчкән мәллә...
Бер үк җанмы әллә икебездә.
Синең өнне ишетеп туктап калам,
Синең җанны күрәм соры көздә.

Синең йөрәк миләш булып яна,
Ә мин янам балан тәлгәшендә.
Синең язмышыңның ачылыгы —
Иренемә тамган күз яшемдә.

Зираттагы кипкән җиләк исе...
Каен моңы — җанны тетрәткән.
Безнең җаннар тормыш чылбырында
Еллар аша бара беррәттән.

Син туктаган нокта ерак әле...
Ул ноктага барып җитә алмам.
Соры көзгә кердем,
Җан өзелеп
Туктап калам...
барам...
туктап калам.

Илсөяр Иксанова