Рим Идиятуллин: «Дөньялар кая барыр?»

Дөнья миннән башланмаган,

Дөньясы миндә бетмәс.

…Ник ярылып кычкыра соң,

Кич тәмле шулпа буласын

Кикригенә дә элмичә,

Таңны уяткан әтәч?

Ни җитми төн карасында

Өздереп сайрар кошка?

Син җырлы җаннардан өйрән, –

Һәр туар көн олы бәйрәм

Икәнлеген белә ич ул;

Их, моңлы гомер кыска.

…Сандугач моңын тыңладым,

Көттем ал таң туганын;

Ә яшәп һич тә туймадым.

Кабер ташымнан да авыр

Бер соравым сезгә калыр:

Дөньялар кая барыр?