Рифат Җамал: «Сөю була бары, бары бер...»

«Миңа барыбер!» – дип хатлар яздың...

Аңламадым – нәрсә барыбер:

Сагынуларым сиңа барыберме,

«Сөям» – диюемме тагын бер?

Бүтән инде «Сөям» димәм сиңа,

Сөюләрем булгач барыбер.

Үтәр вакыт. Синнән хатлар килер:

«Сөям», диген, җаным, тагын бер!»

Бәргәләнер йөрәк, талпыныр да –

Сөю булмас аңа барыбер.

Учларыма кысып йөрәгемне,

«Сөям», димәмен мин тагын бер. 

Син язарсың: «Еллар үткән саен

Сине генә сөям барыбер!»

Тик бит сөю, җаным, кабатланмас,

Сөю була бары, бары бер.