Разил Вәлиев: «Яңа елның яңа таңы ата...»

Уза еллар аккан сулар кебек,

Алдагысы – гүя яңа елга...

Ә елгалар бүген боз астында,

Ташып агар язын Яңа елда.

Яңа елда ак бураннар дулар,

Кар астыннан калкыр умырзая.

Яңа елда җанда сорау туа:

«Үтмәгәнме гомер, – диеп, – зая?»

Язмыш елгасына башын салып,

Ага еллар, ага дәрьяларга.

Яңа елда хыяллана кеше, –

Яши башлар сыман өр-яңадан.

Яңа елда, могҗизалар көтеп,

Оран салам сезгә, карабайлар! –

Яңа елда, бәлки, берәрегез

Милләт зарын илдә бер абайлар...

Яңа елның яңа таңы ата, –

Йоклаганнар кайчан уянырлар?

Кайчан узар салкын урыс кышы?

Милли булыр кайчан милли-онерлар?

Киләсе ел – гүя, өмет тулып,

Ага торган шаулы яңа елга.

Шул елгада коенырга язсын

Һәммәбезгә Яңа килгән елда!