Рәшит Бәшәр: «Сафлану»

Төбенәчә киереп

Ачтым ил ишекләрен:

Керләнеп каткан илне

Җилләтеп алыйм әле.

Саф һаваны иркенләп

Бер сулап калыйм әле.

Җиһан каршында җаным

Япа-ялгыз калганда,

Җиденче кат күкләрдән

Сыныма нур тамганда,

Бер гөнаһсыз сабыйдай

Басып торам яланда.

Кыр казының каурые

Ята яшел аланда.

Тирә-ягым чип-чиста,

Бер тузан юк, кер дә юк.

Бөтен җаннар шыр ачык:

Үч тә юк, мәкер дә юк.

Һәр күзәнәктә сафлык,

Ачык күңел ишегем.

Көнем – кояш, төнем – ай,

Хөсетлек юк, юк шигем.

Азга гына булса да

Пәйгамбәр бул! Оҗмахта

Яшәп алчы, и кешем!