Рашат Низами: «Тукай кайтып төшсә...»

Әгәр Тукай кайтып төшсә

Бүгенге көнебезгә, –

Кулын куеп каш өстенә

Ни әйтер иде безгә?..

Терелеп кайтсамы Тукай

Бүгенге Казанына,

Азык тапмый калмас иде

Үзенең язарына.

Дияр иде: татарымның

Рухы-җисме тазамы?

Ничекләр соң дәвам итә

Алу-сату базары?..

Кай патша идарә итә

Сез яшәгән чорларда:

«Әллүки»ләр калды микән

Сез җырлаган җырларда?

...Туган тел язмышын күреп,

Кабатлар иде шуны:

«Әй син, Дума, Дума, Дума,

Эшләгән эшең бумы?»

Карәхмәтләр урынына

Бур Әхмәтләр ишәйде.

Урлашуда, гөрләшүдә

Мафияләр көчәйде!

Шүрәле каргаган авыл

Юк, дисеңме, һаман да, –

Өр-яңадан кайтып төштек

«Крепостной» заманга!

Ит белән сөт һаман әле

Крәстиан җилкәсендә.

Үзгәреш күренми хәтта

Мәхәббәт өлкәсендә:

Кайда – Таһир-Зөһрә кебек

Сөюдә янган утлар;

Китап битләренә чумып

Ләззәт эчкән минутлар?

«Интернет» белән «инкыйраз»

Рифмалашкан заманда, –

Вәсвәсәче иблис токым

Уен уйный һаман да.

Харап була яшь-җилкенчәк –

Капты «афәт» базына:

Эшен ташлап, берөзлексез

«Портал»ларда казына.

Әдәп-әхлак, сәясәтнең

Саекты чишмәләре.

Хәтта классик әсәрләрнең

Чүплеккә киткән мәле!

Рухы түгел, акча өчен

Ил эчендә дау бара.

Монафикълар, балта тотып,

Кабер ташын аудара...

Кешелеккә ябырыла

Супер глобальләшү, –

Ходай нигъмәтләре белән

Мәңгегә бәхилләшү.

Яшәеш – ватык куласа,

Бер әйләнә, бер баса.

Сугыш-сугыш уйный илләр,

Дөнья – канлы тамаша.

...Әй, Тукайҗан!

Кайта күрмә

Безнең бүгенге көнгә, –

Дучар буласыбыз килми

Синең усал хөкемгә!

Уттан алып, суга салып

«Пешекләр» идең безне!

Зарыбызны аңлаучы юк,

Белүче хәлебезне...

Шигырьчеләр бик күп хәзер,

Сатирада

Юк шул синдәй маһирлар.

«Дефицит» бездә – шагыйрьләр,

Синең кебек шаһ ирләр!..