Рәдиф Гаташ: «Аңлыйсыңмы икән, Яр, әллә юкмы...»

Аңлыйсыңмы икән, Яр, әллә юкмы
Безгә чорның тубы төбәлгәнлекне?
Халыкларга, Яшәүгә ата бу туп,
Вата бүген Туган тел, Гүзәллекне.
Кемгә генә янамый аның уты? –

Үчле хәтта шигырь җанына тикле.
Тиз-тиз язам шуңа да газәлләрне,
Сизәм: нидер, вакытмы инде чикле.
Шик-шөбһәләр тулы хәтта Сөю дә,
Яр, беләсең юкса: Гаташың ипле!
…Хафизларга тиң булмаса бу диван,
Дөнья тоткан көчләр, тик Сез гаепле!