Луиза Янсуар: «Тереләй»

Тереләй йөрәген күмәргә

Күп кирәк түгел, юк, кешенең.

Бу илдә гомердән гомергә

Йола ул –

Шуңарга төшендем.

Үлемнән кайтарып алырдай

Сүзләр бар.

Әйтүе, һай, читен.

Канатын киереп очмасын...–

Ызанлап алабыз җир читен.

Күкләрне! Галәмне!

Мөһерләр

Сугабыз килгән бер йөрәккә.
Кала сын! Кала моң! Кала тын!

Нур кала –

Тылсымлы! –

Бүләккә.

Бу илдә кешеләр тереләй

Әйләнә җаны юк өрәккә.

Һәм берни.

Һәм берни.

Үзгәрми.

(Чарасыз).

Әнә шул.

Йөдәтә.
 

"Казан утлары"