Луиза Янсуар: «Яшәүнең икенче ягында»

Һәм беләм җавапның юклыгын.

Мин беләм юклыгын җавапның.

Тик ничек яшәргә... белмимен...

Дәшәргә: «Мин сине... яраттым...»

Күзләре кан тулы шәфәкънең

Күземә тутырып каравын

Тоям да йөрәгем суына...

Һәм төкерек йоталмый тамагым.

Мин сине шулкадәр сагынам.

Син – аргы ягында дөньяның.

Син – аргы ягында чынлыкның.

Уйласам, башымны җуямын – 
Бу кадәр булалмас хәлләрдән...

(«Догаңнан калдырма – шул гына...»)

Мин тоям: көннән-көн, төннән-төн

Котылу өмете суына.

Без Җирдә югалткан җәннәткә

Мин белмим нинди хак түләсе...

Кабердән кубарып, хаклыкны

Тапканмы кайчандыр берәрсе?!

Мин сине шулкадәр сагынам.

(«Догаңнан... догаңнан калдырма...»)

Ышансам, акылны җуярмын –

Яшәүнең икенче ягында.