Лилия Гыйбадуллина: «Җыерчыклы җылы кулларына...»

...Җыерчыклы җылы кулларына

Елышкан күк иде пычкы сабы.

Әйдүк, кызым, диеп ымлады ул,

Иярдем мин – тугыз яшьлек сабый.

Ике яклы кул пычкысы белән

Ипләп кенә икәү агач кистек.

Дөнья түп-түгәрәк сыман иде,

Түп-түгәрәк үзе, үзе китек…

Сөйләшмәдек. Агач пышылдады.

Ишетмәдек – сабый белән карый.

Дөньялыкка тын җылысын бөркеп,

Өстебездә көзге кояш карый.
И сөйләде мыжык зарын агач,

Тирәбездә көмеш тоҗыр очты.

Бүрәнәнең зарын тыңлап кына

Кисә бирде ике яклы пычкы.

«Сөйләр сүзең көмеш булса мәгәр,

Дәшми торуларың – алтын, балам...»

Әбкәй алдан атлый, мин артыннан

Чыбык-чабык җыеп, тыңлап барам.

Морҗалардан күтәрелде төтен,

Дөньялыкка эңгер-меңгер иңде.

Сүз сөйләүче күп тә, тыңлаучы аз.

Тыңлыйк әле бераз, дисәм инде…
 

"Казан утлары"