Лилия Фәттахова: «Һәр теләкнең ахыры хәерле түгел»

Колач җитмәслек кәүсәле бер Агачның

Зураюдан, ахры, бераз «башы киткән»:

– Бу ботаклар, бу яфраклар нигә миңа?

Үзагачым исән булса, шул да җиткән...

Туктаткан ул тамырлардан килгән дымны.

Ботак-яфрак корыр, дигән, туенмагач.

Күп тә үтми, зәгыйфьләнгән ябалдашы –

Һәм... кискәннәр, хәлсез инде, дип, бу Агач.

..................................................................

Бер үк Кояш асларында, бер туфракта

Яшим дисәң, комсызланма! Урын җитә!

Күбрәк алсам – баермын, дип уйлый күрмә,

Күбрәк бирсәң – зуррак әҗер сине көтә.

"Казан утлары"