Илдар Кыямов : «Әнкәй хакында уйлану»

Туган төбәк Кояш иле сыман,

Һәрчак нурлы анда биек күк.

Улы кайтканлыгын күреп алса,

Әнкәй чыга ишек төбенә үк.

...Шулай иде элек, мин яшь чакта.

Бүтән бүген ишек-бусага.

Бар җанымны бирер булып хәзер

Улым көтәм үзем тупсада...

Илгә кайту гына сирәгәйде –

Тормыш йөге басты иңнәрне.

Туган төбәк шулай яшь саркытып

Елата ла бездәй ирләрне.

Газиземнең кабер өстен утыйм,

Сагышыма тынгы тапмадым.

Кычытканның чагып алуын да

Әнкәй үпкәсе дип аңладым.
Бу фикерем  – тик бер фараз гына,

Үпкә тотмас Ана улына.

Әнкәй җаны – кояш, җылылыгы

Җитәр бөтен гомерем юлына!