Георгий Ибушев: «Яфрак өздем»

Яфрак өздем.

Җил, яңгырдан уңган

Көзге яфрак өздем үрелеп.

Офык сыман

Уттай өрәңгеләр

Бара иде инде сүрелеп.

Үзәннәрдә

Ята иде томан,

Ап-ак кырау сарган үрләрне.

Күзгә күренеп

Сүнеп, уңып бара

Балкып, көлеп торган көз яме.

Тик көзләрдә

Була торган моңсу

Казлар каңгылдавы күкләрдә.

Уйга чумып,

Гомер агышында

Сагышланып калган бер мәлдә.

Яфрак өздем.

Шушы көзләр төсе

Сеңеп калсын, диеп, җанымда.

Күкләр иңләп

Җанны телә-телә,

Киек казлар киткән чагында.