Фирүзә Җамалетдинова: «Улыма»

Кулларың кулымнан аерылган, улкаем,
Бәйләнгән җепләрне саклыйм күк мин генә.
Мин синле гомремне яратып кичәмен,
Зур бәхет тауларын күтәреп иңемә.
Беренче елмаю... «Әннә» дип әйтүең,
Һәм тәпи китүең – бу бәхет минеке!
Шул көннән керфеккә сөрмәләр тидермим,
Көзгемнең каршыннан алганмын иннекне.
Әнинең куллары җылы һәм йомшактыр,
Әни ул матурдан-матурдыр болай да.
Әнинең күңленнән ургылган яктылык
Башкача табылмас һичкайчан, һичкайда.
Газабы, әрнүе сиңа ят булсын, дип,
Юлларың торсын дип яктырып тоташтан,
Ул нечкә җепләргә мин җил дә тидермәм,
Алар бит догага, йөрәккә тоташкан...