Дания Нәгыймуллина: «Синле көннәр»

Безнең алда җәйрәп ята юллар...

Булсын алар тигез һәм якты!

Карлар яуган урыннарын күрәм,

Анысына әнкәй шәл япты.

Безнең юллар озын булса иде!

Шатлык тулы җырлы булсачы!

Синле көннәр шикәр кебек татлы...

Сагыш безне урап узсачы.

Җылы карашларны саклый белик,

Язмыш безгә булсын шәфкатьле.

Кошлар сайраганын тыңлый-тыңлый,

Сәламлик без гүзәл шәфәкъне...

Йөрәк тибешләрен аңлый белик.

Йөрәкләргә тузан кунмасын...

Онытмачы: синең җаның туңса,

Минеке дә боегып туңасын.

Синең җырга минем җырым бәйле,

Минем күзләр – синең көзге ул.

Безнең яшьлек учагыбыз дөрли –

Әти-әни көткән көздер ул.

Һәр керфектә синең сөю нурың,

Алар миңа шундый кадерле!

Сиңа атап һәркөн җырлар язам,

Булсын җырлар гомер кадәрле!