Әмир Мәхмүдов: «Гөлҗиһан»

Кайсы яктан җылы җил исте,

Килеп чыктың кинәт бу кичне,

Минем өчен – үзең бер Җиһан,

Сөйкемле зат, назлы Гөлҗиһан,

Аптырама: «Мине сөй!» – дисәм,

«Минем өчен янып көй», – дисәм.

«Бер елмаеп, миңа көл!» – дисәм.

«Син үзең дә шиңмәс гөл», – дисәм.

Сөюләрсез тормый шул Инсан.

Җылы җилдәй килдең, Гөлҗиһан.

Дөрес булыр: «Сөеп үл», – дисәң,

Гөлем өчен – үзең – көл», – дисәң,

Минем өчен – үзең – бер Җиһан,

Бәхетле бул, җаным Гөлҗиһан.