Әлфия Ситдыйкова: «Синсез калгач»

Мин кыяда басып торам,

Аска баксам, башым әйләнә.

Егылмаска теләп, ташка түгел,

Тотынып торам хыял-хәйләгә.

Синең иңнәр миңа терәк түгел,

Син еракта, миннән читләштең.

Башым каурый болыт итәгендә,

Тәмен тоям әче миләшнең.

Йөрәгемне яшен телмәде лә,

Китүеңнән җаным канады.

Язмыш күктән җиргә аткан чакта

Онытадыр, ахры, чаманы.

Дөньям синсез калгач, сыным катты,

Аңым кабул итми бу хәлне.

Болыт итәгенә башны салып,

Кыя тауның иң очына басып

Күзлим җанны яшен телгәнне.