Рифә Рахман: «Булыр микән?»

Буш нигезгә карап торам шашып.

Җавап бирми миңа – тик тынлык.

Авыл тынлыгында була кайчак

Зиратларда торган моңсулык.

Бу нигездә – безнең тарих, имеш.

Язып-сызып шунда күмгәннәр…

Ташлар да юк өстә, туфрак кына…

Аваз килә кебек тирәннән.

Туфрак сулый кебек! Күтәрелеп

Ала кайчак, кабат басыла!

Дәфенләнгән китап сулый мәллә –

Ул көчсез шул нигез ташыннан.

Их, арчырга иде туфраклардан,

Их, кайтырга иде бер кабат.

Карап тора читтән бер агачта:

«Булыр микән?» – диеп ярканат.