Дамир Гарифуллин: Орчык кебек бөтерелгән дөньяда Борчак чаклы түмгәкләр абындыра...

                    * * *
Кеше - кеше булсын дип яратылган, 
Һәрберсенә өлеше таратылган. 
Дөньяга ачу белән караучының 
Эченә агу белән кара тулган.

                    * * *
Куйдыралдык сүзне кирәк җиренә, 
Уйдыралдык аны йөрәк түренә, 
Дип мактанма, хаталанма, дөньяда 
Ярып салган сүзең сирәк күренә.

                    * * *
Нидәндер бу - үткәннәр сагындыра, 
Безне ташлап киткәннәр табындыра. 
Орчык кебек бөтерелгән дөньяда 
Борчак чаклы түмгәкләр абындыра.

                    * * *
Син бик кызу, мин бик салкын - шуңадыр 
Очраштыкмы җил-бураннар кубадыр. 
Күктә салкын, кызу һава кушылса, 
Җирдә дә бит җил-давыллар чыгадыр.

                    * * *
Көн тудымы, уемда дөнья гизәм, 
Үземне тереклекнең ханы сизәм... 
Чынбарлыкта чабудан язмыш тарта, 
Бернигә дә карамый дөнья изә.

                    * * *
Җир йөзендә мәңге яшәми кем дә, 
Сәгать суккач, китеп барырмын мин дә. 
Тәндә җаным барда бик тә куанып, 
Дөнья йөген күтәрәмен мин иңдә.

                    * * *
Яшәү-үлем арасы бик тә кыска,
Эһ дигәнче тәкъдирең кертә кышка. 
Үкенечләр, үтенечләр өелә
Килми бит юраганнар бер дә юшкә.

                    * * *
Начарны да күрәсең күзле булгач, 
Оҗмахка ишек ачык, изге булгач. 
Төп-төз кешене дә бозып күрсәтә, 
Бар дөньясы кып-кыек көзге булгач.

                    * * *
Эзләмәсәң, табылмас энҗе-мәрҗән, 
Гайбәт сүз аерылмас көнчеләрдән. 
Матур итеп дөньяда яшим дисәң, 
Үрнәк ал кеше булган кешеләрдән.

                    * * *
Яз-җәй яме бетми ул көздән соң да, 
Күңелдә дәрт сүнми ул йөздән соң да. 
Без үлгәч тә дөнья бетми һич кенә дә, 
Дәвам итә яшәү ул бездән соң да.

                    * * *
Бәхетең - ул күңел сөйгән эшеңдә - 
Бу кадими сүзләр мәңге көчендә. 
Көчендә ул, беләм, минем өчен дә, 
Көчендә ул, ышан, синең өчен дә.

                    * * *
Тегендә дә, монда да язмыш йөртә, 
Сулда да һәм уңда да нидер көтә. 
Нинди юлдан уздың? Шуны белмичә, 
Авырттырып йөрәкне гомер үтә.

                    * * *
Кайгыдан да, шатлыктан да елыйбыз, 
Хак юлында үзебезне сыныйбыз. 
Язмыш уттан алып суга салса да, 
Ялгышып та чыкмый безнең тыныбыз.

                    * * *
Тәкъдир сызган юлны һәркем үтәчәк, 
Билгесезлек мәхшәр көнне бетәчәк. 
Шуңа соңга кала күрмим диепме, 
Җан да беркөн тәнне ташлап китәчәк.

                    * * *
Ап-ак җанга кара, пычрак ябышмый, 
Күңеле төз йөргән - юлын ялгышмый. 
Сөйгән парлар - парлы аккошлармыни – 
Ялгыз калганы гомергә сагышлы.

                    * * *
Җанны туңдырып булмый салкын белән, 
Җанны яндырып булмый ялкын белән. 
Җан үзенчә туңа белә, яна белә, 
Яшәгәндә бер булып халкым белән.

                    * * *
Болындагы һәр чәчәк бал бирәдер, 
Бал кортына бал җыю ял бирәдер. 
Бал җыюдан туктаса, канат тузып, 
Бал корты яшәми ул - җан бирәдер.

                    * * *
Өскә күтәр йөгеңне, җиргә чүкмә, 
Максатыңнан беркайчан артка чикмә. 
Булдыралмас эшләргә башың тыкма, 
Белгәнеңне белмим дип артка чыкма.

                    * * *
Бүре сыман җилләр дә улый икән, 
Дөньясына сыймыйча дулый икән. 
Алсу таң һәм якты көн каршы алса, 
Сөенечтән алар да елый икән.

                    * * *
Күк тулы, ди, бихисап кара тишек, 
Фәннең шуңа күзләре бара төшеп. 
Юкмы күңел күгендә шундый тишек, 
Булса, шуның серләрен кара чишеп.

                    * * *
Күрәчәгем язылган маңгаема, 
Ни язса да үпкәм юк Ходаема. 
Хәл ителгән барсы дип, барыбер дә 
Барасы килми бит җил уңаена.

                    * * *
Әллә ниләр кешене камап йөртә, 
Ә җаныңны нәрсәдер талап йөртә. 
Яши-яши дөньяда шуны белдем: 
Күп чакта аяк түгел, тамак йөртә.

                    * * *
Уфтануым фәкать вакыт тарлыкка, 
Гаҗәпләнмә бу дөньяга зар юкка. 
Хата булмаганда җиргә килүем, 
Гаебем юк, нигә мине ярлыкау?

                    * * *
Кеше булган кеше уйсыз торалмый, 
Уйсыз кеше юлын уңга боралмый. 
Юкны бушка аударудан ни файда- 
Кибәк чәчеп, беркем бодай уралмый.

                    * * *
Туктамый эчкәнгә ни дияргә соң, 
Аңа савапмы, гөнаһмы өяргә соң? 
Тәңрем, Үзең бит, язып маңгаена, 
Җиргә аны эчәргә җибәргәнсең...

                    * * *
Мин - мин дисәм, чынлап көчле булам мин, 
Мең яхшылык кылыр төсле булам мин. 
Бер шакшылык харап иткәч барсын да, 
Үз-үземә шундый үчле булам мин.

                    * * *
Бу дөньяда кеше кунак микән соң, 
Яшәү әллә үзе гөнаһ микән соң? 
Абынмыйча сөйрисең дөнья йөген, 
Масаймыйсың, кешем, тыйнак икән син.

                    * * *
Һәр яктан бернәрсә дә килми шартка 
Сигезенче дистәсен ваткан картка. 
Язмыш ул назлый белми, һаман-һаман 
Әйтеп-нитеп тормыйча тибә артка.

                    * * *
Беркем белми алда ниләр көтәсен, 
Дөнья - кыямы, тузанмы итәсен. 
Гел яхшылык җирдә өмет итәсең, 
Мәхшәр көннәр тиз узганны көтәсең.

                    * * *
Үз сыртыңа йөкне ныграк өя бел, 
Кайгыда да мин бәхетле дия бел. 
Кем булырсың анда белмим, ә монда 
Кеше булган кеше өчен көя бел.

                    * * *
Хәсрәт әҗәл түгел бит ул - яшь койма, 
Җәллад түгел, түмәренә баш куйма.
Хәсрәт арты шатлык ерак йөрмидер, 
Арасына өелмәгән таш койма.

                    * * *
Еллар уза көннәр көнгә ялганып, 
Гомер алда диеп йөрмә алданып. 
Яшьтән эшкә өйрәнмәсәң, картайгач, 
Эшең шатлык бирмәс, әйтәм алдан ук.

                    * * *
Мәңге яшәү язмаган беркемгә дә, 
Сузып булмый гомерне бер көнгә дә. 
Тарлыкларга сыялмаган кешеләр 
Йөри бирә, сыялмый иркенгә дә.

                    * * *
Җаным беркөн очып китәр галәмгә, 
Сылтау ясамас төгәнгә-фәләнгә. 
Андый мизгел килер әле ашыгып, 
Шигырь языйм дип тотынгач каләмгә.

                    * * *
Шылт итсә дә, куркак эт кереп кача, 
Үзгә, ятка карамый, өреп кача. 
Белми ул өй сакларга куелганын – 
Саксыз өйне караклар кереп баса.

                    * * *
Яшьлек узып киткәч кенә эч яна, 
Игътибарны бирмәгәнбез һич аңа. 
Картлык килер дип берәү дә уйламый, 
Мәңге япь-яшь торыр кебек ич аңа.

                    * * *
Яшь чакта ни теләргә дә белмисең, 
Сиксән-туксанга җитәргә телисең. 
Уйламыйсың шундый яшькә җиткәннәр 
Ник картлыкны хурлап, сүгеп сөйли соң?

                    * * *
Картлыгыңа китерә яшьлек эзе. 
Китә яшьлек, сау бул, дип дәшми сүзен. 
Хәлен аңлый тик үзе тарган кеше – 
Сөйли фәкать халәтен яшьле күзе.

                    * * *
Чир-чир инде, хафага салып үтә, 
Дару эзләп аяклар талып бетә. 
Сузылса да, яшьлек чире бер бетә, 
Картлык чире дөньядан алып китә.

                                                           Сарман.