Йолдыз: «Куркак күз һәм уңган кул»

Тәмләп ашаган идек,

Савыт калды өелеп.

Биек Каф тавы кебек.

Әни әйтә: «Юып куй,

Син бит инде зур егет!»

Күзем әйтә: «Мин куркам

Моның кадәр савыттан,

Бу кадәрле күп эштән –

Юк, килмәс минем көчтән».

Кулым берни дәшмәде,

Эшләде дә эшләде.

Берне юды, икене –

Һәммәсен ялт иттерде.

Күзем тик куркып торган,

Кулым икән ич уңган!

Мондый гына «тау»ларны

Әллә никадәр юган.

Дөрес әйткән бабайлар,

Белсен диеп малайлар. –

«Күз курка, ә кул эшли» –

Мөмкин түгел килешми...